Klimaavgift fører til auka utslepp av klimagassar

Årsaka er at fiskefartøy som går innom ei utanlandsk hamn i Danmark, Shetland eller Færøyane før ein startar fiske, slepp å betale CO2-avgift. Dette fører igjen til at båtane går lengre enn dei elles ville gjort, og dermed brukar meir drivstoff med påfølgande større utslepp av klimagassar.

Berekningar som Fiskebåt har gjort viser at ein kan redusere utsleppa med opp mot fem til seks prosent viss ein fjernar CO2avgifta. I tillegg vil det gi fiskeflåten konkurransedyktige rammevilkår med andre land, sikre at fangstane blir levert til norske mottaksanlegg og bidra til å oppretthalde infrastrukturen for bunkringsanlegg langs kysten.

Fiskeflåten brukar om lag 450 millionar liter drivstoff i eit normalår. Minst 60 prosent av dette blir i dag bunkra avgiftsfritt. Dermed er det også utafor kravet om at drivstoffet skal ha ei innblanding med minst seks prosent biodrivstoff i 2025. Denne delen skal auke i åra som kjem. Dersom all bunkring av den norske fiskeflåten skjer med innblanda biodrivstoff, vil det gi eit reelt kutt i klimagassutsleppa frå fiskeflåten med rundt 50.000 tonn CO2 samanlikna med i dag. Dette vil utgjere om lag 4,2 posent av dagens CO2-utslepp frå fiskeflåten.

Trass i at fiskeflåten brukar relativt store mengder drivstoff gjennom eit år, er villfanga fisk noko av den mest klimavenlege maten ein kan ete, ifølge SINTEF. Det er også i tråd med FN sine berekraftsmål at vi må sikre at norske kvotar blir fiska. Det føreset ein fiskeflåte med konkurransedyktige rammevilkår, som ikkje blir pressa ut av landet av særnorske avgifter.

Ved å fjerne den særnorske avgifta vil bunkring i utlandet berre skje når fartøya ein sjeldan gong har andre ærend ei utanlandsk hamn. Bunkring til havs, med dei potensielle miljøfarane det fører med seg, vil truleg stanse.

Eit fritak vil ikkje redusere ambisjonane om store reduksjonar i klimagassutsleppa frå fiskeflåten. I det korte bildet må reduksjonane skje i dagens fiskeflåte, og då er auka bruk av biodrivstoff, energieffektivisering og omlegging av fiskeripolitikken dei viktigaste tiltaka.

Fiskeflåten lever av å hauste frå ein berekraftig ressurs. Vi er difor meir enn noko anna næring opptatt av å ta vare på havmiljøet. Vi er uroa over klimaendringane i havet, og dei utfordringane det fører med seg med blant anna endring av vandringsmønster og mattilgang for fleire viktige fiskeslag.

Hovudutfordringa er at det ikkje finnast reelle alternativ for fossilt drivstoff for store delar av fiskeflåten. Det tar tid å utvikle ny teknologi som også vil fungere for ein elles moderne og høgteknologisk fiskeflåte. Fram til slik teknologi er på plass er ei klimaavgift for fiskeflåten ein rein skatt utan at det fører til meir klimavenleg drift.

Fiskeflåten er ei konkurranseutsett næring der vi deler over 90 prosent av fiskeslaga med andre nasjonar, og eksporterer det aller meste av sjømaten. I stor grad blir det fiska i dei same områda, på den same ressursen, og fisken blir selt i den same marknaden. Klimautfordringane er globale, og eit første steg vil vere å harmonisere avgiftsregimet med konkurrerande nasjonar. Slik det er i dag, blir den norske fiskeflåten belasta med avgifter som andre slepp, og utan at dette gir nokon som helst reduksjon i utsleppa av klimagassar. Snarare det motsette.

Fiskebåt er ein bransje- og arbeidsgivarorganisasjon som organisere eigarane av den havgåande fiskeflåten.