Stolt leverandør av feite gitarriff og god sitjekomfort

(NPK): Frank Willy Utgård spelar gitar i festcountrybandet Vassendgutane. Men han spelar også i rockeband, driv ein møbelfabrikk og ein nettbutikk for gitardelar. Og han hadde meir enn ein finger med i spelet då artisten Adam Douglas gjorde nordmann av seg.

Vi er i Hundeidvik i møbelkommunen Sykkylven i Møre og Romsdal. Her møter vi Frank Willy Utgård i lokala der både Jarnes Møbler og gitarnettbutikken Gitarist.no held til saman med fiskeriutstyrsselskapet Fishtech. Med flott utsikt mot sjøen der Storfjorden går over til å bli Hjørundfjorden, og mot snødekte fjelltoppar i så å seie alle retningar.

Folk som har greie på slikt meiner at Frank Willy er blant dei beste gitaristane i både Noreg og Europa. Nokre meiner det han presterer på gitaren er i verdsklasse.

Sjølv brukar han ikkje så store ord om seg sjølv. Han har begge beina trygt planta på jorda, utan at han dermed pratar seg sjølv ned.

– Ikkje nok timar i døgnet
– Når eg legg ut videoar på ulike plattformer på nettet, så har eg ofte fått tilbakemeldingar på at dette er gitarspeling i verdsklasse. Det stemmer nok ikkje, men eg har såpass med sjølvtillit at eg veit at eg kan kome opp på det nivået, om eg hadde betre meir tid til å øve. Men døgnet har ikkje nok timar, seier han.

For det er travelt når ein er ute på vegen og spelar kvar einaste fredag og laurdag, ofte har tid i studio på kvardagane og i tillegg har ein møbelfabrikk og ein butikk for gitarutstyr å halde styr på. Pluss eit «vanleg» familieliv.

– Det har vore travelt. Så no har eg overlate jobben som dagleg leiar i møbelfabrikken til Fishtech-gründeren Bjørn Idar Lyngvær, men eg jobbar der framleis. Så har eg hjelp av dottera mi Ida som jobbar 50 prosent med gitarbutikken og resten med marknadsføring av møblane. Heldigvis gjer ho ein glimrande jobb. Før måtte eg gjere alt dette sjølv, seier gitaristen og gründeren med eit sukk.

Og no har han fått tid til å setje av ein heil time om dagen til øving på gitaren, fortel han.

Frankie goes to Hollywood
57-åringen har drive med musikk heile livet. Som 19-åring reiste han til Los Angeles og Hollywood for å gå på den prestisjetunge gitarskulen Guitar Institute of Technology (GIT).

For det store publikum er han nok mest kjend som gitaristen i Vassendgutane, men det var fasinasjonen for jazz og blues som førte han til Hollywood. Han hadde berre eit par kassettspelarar tilgjengeleg då han sende inn opptaksprøve, men det var nok.

– Denne skulen driv berre med gitar, og det var umogleg å få stipend eller lån frå Lånekassa for å gå der. Eg jobba i møbelindustrien også på den tida også. Så då selde eg alt eg eigde for å få inn litt pengar. Det var litt av ein overgang å kome til Hollywood for ein kar som knapt hadde vore utanfor Sykkylven før, ler han.

På jazzlina fekk han lære gitarteknikk av ein stor artist som Scott Henderson, kjend som gitaristen til Chick Corea. Han vart også kjent med Steve Lukhater frå det verdskjende bandet Toto, og han har spelt med Los Angeles Big Band. Det vart svært lærerike 10 månader i Hollywood for ungguten frå Hundeidvik.

Vel tilbake i heimbygda heldt han fram i jobben på møbelfabrikken Jarnes og Krokå frå måndag til fredag, men musikken dominerte i helgane. Han spelte i fleire danseband, men hovudprosjektet den første tida var rockegruppa Fatal Charm.

Røff gitarbasert rock
Og no har dei blåst liv i dette bandet igjen. Det viste seg at det i løpet av dei 30 åra som var gått sidan sist, så hadde eit anna band teke namnet Fatal Charm. Så no heiter dei Silver Trail, og dei har i hovudsak spelt låtar dei laga den gongen. Litt røff gitarbasert rock, kanskje litt i same stilen som ZZ Top.

Dei gav ut albumet «Late Arrival» i fjor haust, og no jobbar dei i studio med nyskrivne låtar. I sommar skal dei blant anna opptre på Trandal Rock-festivalen helga 7.–8. juni.

– Då eg kom heim frå USA så var det ikkje mange som dreiv med jazz. Så det vart meir blues og rock. For å utvikle seg som gitarist er det viktig å starte med blues. Det er musikk som kjem frå hjartet, og du lærer eit toneval. Kan du litt jazz og blues, så kan du bruke det i andre stilartar, forklarar Frank Willy Utgård.

Med bandet Woodleg Odd fekk Frank Willy Utgård leve ut bluesgitaristen i seg. Saman med trommisen Odd Ludvik Lie, bassisten Arne Moe og vokalisten og munnspelaren Knut Ellefsen starta dei opp bandet som eit lite hobbyprosjekt. Det vart til fem CD-plater, ein Spellemannsnominasjon og turnear i England, Kroatia og USA. Og sjølvsagt over store delar av Noreg.

Det vart til saman seks turnear «over there» og dei spelte konsertar i 18 delstatar. Eit bransjeblad omtalte dei faktisk som «bluesens redningsmenn».

Tok med seg Adam Douglas
– Det var i Memphis i delstaten Tennessee at vi møtte Adam Douglas. Han hadde norske anar og kom frå Oklahoma. Vi spelte inn ei plate der han var med, og vi inviterte han med i bandet. Slik hamna han i Noreg, og den første tida budde han i sokkeletasjen på huset mitt i Hundeidvik, fortel Utgård.

På den første spelejobben dei hadde med Douglas i bandet, i Bremanger i Sogn og Fjordane, møtte Adam Douglas kvinna han seinare vart gift med og fekk to barn saman med. Sidan har han skapt seg ei stor karriere her i landet, og han har blant anna vunne Stjernekamp på NRK.

– Vi vart veldig godt mottekne i USA. Vi hadde eit eige management der, og dei lovde oss at dersom vi ville bli der borte i eitt år, så skulle dei skaffe nok jobbar til at vi kunne leve godt av det. Men det vart litt vanskeleg. Alle hadde jobb og familie i Noreg, så vi valde å reise heim, fortel han.

Den meritterte gitaristen fortel at han opplevde å få oppfylt ein av draumane sine under eitt av opphalda i USA. Han blei intervjua av det prestisjetunge gitarmagasinet Guitar Magazine saman med den legendariske gitaristen Danny Gatton (1945-1994). Han er kjent som gitarvirtuos og mannen bak omgrepet «redneck jazz», ei slags blanding av jazz, blues, country og rockabilly.

Det er eit stykke frå blues til musikken han spelar saman med Vassendgutane og kjærleiken til jazz og blues. Men det er ikkje noko problem.

– Festcountry er ikkje min type musikk, men eg trur at eg tilfører bandet noko, samstundes som vi har det moro. Eg har fått lov til å bruke min musikkstil saman med dei. Og det er veldig greitt med ein fast jobb der alt er velordna. Alt eg treng gjere er å plugge inn gitaren og spele, resten er det andre som tek seg av, seier Frank Willy med eit smil.

Møblar og gitar
Slik får han tid til å lage møblar og selje gitardelar. I ei tid der møbelbransjen slit, er det gode tider for Jarnes Møbler. Ved sida av å lage nye møblar, tek dei også mot eldre møblar til omtrekking. Eitt av fortrinna til ei lita bedrift er at dei også kan lage møblar på målbestilling frå kundane.

– Vi fekk nettopp ein stor ordre med omtrekking frå eit hotell i Geiranger. Det er truleg i samband med eit visst bryllaup som skal haldast der i sommar, humrar han.

Elles har dei den siste tida fått ein del oppdrag også frå det offentlege.

– Men det har kosta oss mykje å skaffe oss dei sertifikata som skal til for å konkurrere om tilbod i det offentlege. Det er tøft for ei lita bedrift, og det er mykje papirarbeid. Det er nesten som ein kan mistenkje at dei prøver å bli kvitt dei mindre bedriftene, skyt han inn.

Jarnes Møbler har opplevd ein god vekst, så det blir framleis mykje å gjere for Frank Willy Utgård der også framover. Og nettbutikken for gitardelar går også bra. Han har over 4000 varenummer på nettsida, og alt finst på lageret. Det er mange hobbygitaristar rundt om i landet som har behov for utstyr til instrumenta sine.

Han trur ikkje det blir aktuelt å drive med musikk på heiltid. Med speling tre av fire helgar i månaden med Vassendgutane, speling med Silver Trail i frihelga og ein del studiojobbing på kveldstid, så meiner han det er viktig å ha noko å gjere på dagtid også.

– Eg har jobba med møblar sidan eg var ferdig med ungdomsskulen, og eg har spelt gitar så lenge eg han hugse. Det er ein bra kombinasjon, smiler han.